Teaming - 1€/month micro donations

Mamaaaa!!!
Klap je mijn parasol ff uit voor de zon??? Uhhh, regen?? Uhh, hagel??
Drama-queen Jessie
Ze heeft inmiddels een prachtige sterke parasol, die ik 's avonds dicht draai, omdat ze dan samen met de ponies naar stal gaat.
Maaaar, o wee als ik hem in de ochtend niet op tijd weer open, als ze weer in de wei arriveert.

Vandaag wil ik onze mooie Sik Sik aan jullie voorstellen, zij is in 2019 bij ons komen wonen. Sik Sik is gered van de slacht, dit lieve mooie individu heeft deze helse dans ontsprongen. Ik weet, het is een druppel op een gloeiende plaat, maar elk gered leven is er een!
Samen met de andere schapen geniet ze iedere dag, fijn weekend lieve mensen!

https://stichtinghanna.nl/18-5-2019-sik-sik-is-gearriveerd/

Dit is ons opaatje Shaffy, hij ligt lekker uit te buiken na een lekker hapje! Wat een knapperd hè!

Wij wensen iedereen alle goeds voor 2024, met veel mooie ontspannen momenten.

Majesteit Jessie en haar harem!
Maakt ze toch nog vrienden...

Majesteit Jessie en haar harem!
Maakt ze toch nog vrienden...

Toen Jessica (Jessie) nog een baby was Lieve kleine knuffelkont!

Mamaaaa, honger!!!
Shaffy denkt dat hij paard is en meld zich tijdens het voeren altijd in de pony-stal, terwijl zijn schaap-maten dan juist lekker gaan grazen.
Ennuh, graag twee porties extra mamaaa...

Lieve allemaal, ik deel met jullie de tekst uit de facebookpost welke gisteren is geplaatst, het helpt mij in het verwerken van het verdriet ❤️

Regelmatig zie ik jullie na een overlijden van een dier vragen hoe ik het volhou.
Deze keer is die emmer overstroomd.
Teveel tegelijkertijd, in combinatie met teveel belangrijke zaken eromheen, die ook aandacht vragen.
Nog niet gesproken over de dagelijkse werkzaamheden, de verzorging van de dieren, de patiënten die hun aandacht hoe dan ook verdienen en zonder uitzondering krijgen.
Het door moeten gaan en niet even stil kunnen staan bij mijn eigen verdriet brak me even op.
Ik weet van mezelf dat schrijven me helpt, dus schrijf ik jullie lieve mensen.
Ook helpt het mij een laatste ode te schrijven aan een overleden dier.
Mezelf dwingen deze emoties te uiten en vooral, even de tijd vrijmaken daarvoor.
Afgelopen weken zijn er 8 dieren overleden, waarvan 6 in de Achtste hemel en 2 in onze innercirkel.
Afgelopen week 2 euthanasies op 1 dag, waar geen seconde overbleef om het te verwerken.
Mijn hoofd ontplofte van alle gedachten, mijn hart verscheurd van het verdriet, mijn lijf fel protesterende, maar ik moest en wilde door.
Nu is het tijd om het een plekje te geven en mezelf te resetten.
Voor de dieren.
Voor jullie, die mij zoveel steunen.
Dankzij jullie kan ik juist doen waar ik goed in ben.
Dieren het allerbeste geven, hun bucketlist naleven, hen begeleiden in alle liefde, tot hun onoverkomelijke laatste moment.
Én, het daarna een plekje geven als ze zijn heen gegaan.
Mezelf vasthouden aan het geluk wat ze hebben gekend.
Hun geluk is voor mij belangrijker dan het verdriet van het gemis in mij.
Op mijn manier maakt me dat sterk en kan ik dit volhouden.
En ik weet, daardoor kan ik er iedere keer weer zijn voor ze.
Zoals het hoort.
Wilde dit even delen met jullie...
Liefste Jip,
Zeven jaar geleden mocht ik jou en je broer in mijn armen sluiten.
Jullie mama had jullie verstoten en ik mocht jullie mama zijn.
En wat was dat een genoegen Jip!
Jullie onbegrensde liefde en dankbaarheid, jullie geluk kon niet op.
En nee, jullie mochten van mij nooit meer weg.
Ik wilde niet dat jullie leven zou eindigen zoals al jullie broertjes.
Geen vroegtijdige dood in een vreselijk slachthuis, een uiteindelijk heengaan in rust en liefde.
Jullie mochten gelukkig oud worden, samen.
Samen jullie 1e verjaardag vieren (filmpje), met nog vele verjaardagen er achteraan.
Maar niet voor niets had jullie mama jullie afgestoten...
Jullie botten waren broos.
Je broer Jan heb ik daardoor een paar jaar geleden moeten laten gaan en afgelopen dinsdag jij liefste Jip.
Je lijf was op en je had er vrede mee.
Nooit zal ik je blik in je ogen vergeten lieve schat.
De meest dankbare en liefdevolle ogen, elke dag weer, zeven jaar lang.
Tot en met je laatste adem.
Dag lieve Jip, heb het fijn met je broer Jan.
Voor altijd samen.
Lieve lieve Mats,
Wat had ik je nog meer gegund...
Onlangs kwam je samen met je vriend Finn bij me wonen.
Door omstandigheden moesten jullie ouders afstand doen van jullie en we hebben even geprobeerd jullie elders te herplaatsen.
Uiteindelijk besloten we dat jullie toch in de Achtste hemel kwamen.
Mijn hemel Mats, wat ben ik blij dat ik mijn intuïtie volgde...
Voor jullie ras waren jullie stokoud, jij 12 en je vriend Finn zelfs al 15 jaar!
Jij had al zorgelijke ouderdomskwalen, wat mij o.a. de doorslag gaf.
De eerste dagen waren intens voor jullie, met name voor jou.
De nieuwe omgeving, een nieuwe mama, je angst had de overhand.
Finn was er snel klaar mee en besloot als een speer door te gaan met genieten.
Binnen een mum van tijd zat hij genietend in de grote groep en omhelsde zijn nieuwe geluk.
Jij daarentegen had meer tijd nodig.
Maar ook jij kwam los en ging je nieuwe leven omarmen.
Én, je opende je hart naar mij en liet je angst los.
Lieve, mooie grote reus, wat was ik daar dankbaar om!
Je uitjes in de grote groep vond je ook prachtig, maar je koos ervoor toch elke dag weer naar je veilige socialisatie-ruimte te gaan.
En dat was goed zo he jongen...
Alleen je lijf takelde te hard af.
Ik zag het gevecht in je, je wilde langer door, maar ik besloot i.o.m de dierenarts dat we voor jou moesten kiezen.
Afgelopen dinsdag, op de dag dat ook Jip heen ging, moest ik je loslaten.
En bijzonder genoeg, je had er vrede mee.
Extra dankbaar was je dat onze lieve dierenarts ons alleen liet dat laatste moment.
Spinnend ging je vredig heen, met je prachtige grote hoofd in mijn handen, in alle rust en liefde.
Rust zacht mooie lieve Mats.
Dankjewel voor je vertrouwen en liefde. ❤️

https://www.facebook.com/dierentehuisdeachtstehemel

Kom we gaan!! Op weg naar één van de nieuwe weides!
Compleet met prachtige nieuwe omheining én vers gras.
Bijzonder moment, extra vanwege de diversiteit van de groep.
Mama Vlekje met haar kind Djie-zoes aan haar zij, maar ook de ouwetjes die het voorjaar weer hebben gehaald.
Als laatste kwam Einstein aangerend.
Emo moment, met zijn vergroeide kromme pootjes leek de winter hem bijna fataal te worden, maar niets bleek minder waar...
Jip en Shaffy ontbraken, zij waren nog druk op stal!

Ja Pasen is al lang weer voorbij! Maar wilde dit verhaal toch nog even met jullie delen :-)

Jessie haar 1e paasdag-feestje.
Ze houdt vooral van klagen...
Of ze vindt het te koud, of te nat of te warm...
Jas uit of aan, nooit goed genoeg.
Alle dieren genieten zichtbaar van het voorjaarszonnetje.
Ook de andere schapen schapen gaan na het grazen heerlijk herkauwen, languit in de zon.
Maar eigenwijze Jessie stopt onderweg naar de wei al bij het zien van de zon.
De grens is bereikt bij het laatste schaduwstuk van de schuur.
'9 graden???? Echt nie mamaaa, veeels te warm!!!
Parasol klaar??? Amahoela, draag me maar, ik ga nietttt!!!'
Let op bij het einde, de zon staat nog te laag, dus de schaduw van haar parasol valt nog niet in haar wei...
En neee, onder het mooie afdak iets verderop in de wei ligt niet fijn!
Want uhhh....
Het leven is zwaar in de Achtste hemel als je Jessie heet...
https://stichtinghanna.nl/

Onze schaapjes zijn gek op aandacht en een knuffel van Hanna! Heerlijk om te zien hè, fijn weekend!

Jessie wenst jullie een heel fijn weekend!

Behalve lammetje Jessica (inmiddels een flink schaap ), hebben we nu ons eigen kerstkindje lammetje Djie-Zoes. Zoontje van mamma Vlekje!
Totaal onverwacht, maar zo ontzettend welkom!

Het verhaal kun je lezen via onderstaande link op facebook:
https://www.facebook.com/dierentehuisdeachtstehemel/videos/1921430661543885

Voor degene zonder facebook, hierbij het mooie verhaal

Eindelijk durf ik het te delen met jullie...
Het allermooiste kerstcadeau ooit...
Totaal onverwachts, onbeschrijfelijke blijdschap, maar ook chaos, paniek en zorgen om het niet geplande, prachtige kerstkindje en zijn trotse mama.
Het was nog even spannend, maar nu wil ik het van het facebook-dak gillen!
Afgelopen zondag is er in alle vroegte een wondertje geboren.
Dat moment, dat ik de schapen ging voeren en ik mama Vlek zag staan...
Onbeschrijfelijk.
Vlek is in september bij ons komen wonen, omdat ze een kapotte uier had en niet meer voor de fokkerij kon dienen.
Godzijdank hoefde ze niet naar de slacht, maar mocht ze haar oude dag in de Achtste hemel gaan doorbrengen.
Ze was vanaf de eerste dag thuis in de groep en zag er, net als de anderen, 'gezond' uit.
Haar kapotte uier was hard en opgezwollen, zou zo blijven...
En dan dus dat moment, dat er een klein wondertje naast haar staat...
Mij met grote, nieuwsgierige ogen aankijkt, met de grappigste flaporen en met de liefste bolle wangetjes.
Een jong leven in de Achtste hemel, tussen alle oudjes en patiënten...
De directe zorgen om hem, in de kou én mama's kapotte uier gierde door mijn lijf.
De andere dieren, die tegelijkertijd om voer en water vroegen, terwijl anderzijds de vreugde zooo overheerste.
Mijn hart smolt ongekend van geluk en de realisatie kwam binnen.
Een 'once in a lifetime-moment', een geboorte in de Achtste hemel had plaatsgevonden.
Ik wist gelijk zeker, dit heeft zo moeten zijn..
Met hart en ziel ben ik er voor de oudjes en de terminale patiënten. Ik geef mijn hele leven aan ze, om alles te geven wat ze wensen.
Dat ze uiteindelijk met veel, heel veel liefde mogen sterven op hun zelfgekozen moment.
Een moment dat mij vaak te snel komt, een moment dat iedere keer een stukje van mijn hart laat breken.
Onomkeerbaar.
En nu dat kleine wezentje, dat in één keer alle stukjes aan elkaar lijmt.
Ongekende vreugde in elke vezel van mijn lijf brengt...
Mag ik aan jullie voorstellen, Djie-zoes...
(Vernoemd naar mijn eerste reactie )
Moeder en kind zijn inmiddels in goede gezondheid.
Het kleine kereltje is één brok energie en liefde en mama Vlekje geeft wonderlijk genoeg melk!
Deze keer mag ze van haar kindje genieten zolang zij wil.
Djie-zoes, je bent een engeltje, wat een geschenk dat jij er bent...
Dankjewel lieve Vlek.

Jessie is dol op parasols, ze helpen tegen de warmte als het zonnetje schijnt, maar ook tegen alle nattigheid als het regent! Dus voor de zekerheid kun je er maar beter altijd onder gaan liggen ;-)
Fijn weekend allemaal!

Kijk eens wat een leuke foto van Jessie Wat krijgt ze al weer een lekker wintervachtje hè!

Bij de buren is het gras altijd groener...
De schapen mogen elke dag na hun ontbijt even naar Vik zijn wei.
Omdat daar meer gras is?
Nee hoor, integendeel, maar vinden ze gewoon een leuk uitje.

Jessie geniet van iedere dag, maar ook van aandacht! En natuurlijk krijgt ze die ook, wat is ze toch mooi hè!

Even uit de 'oude' doos...
Jessie onder haar parasol, haar favoriete plekje zodat ze niet 'smelt'.
We waren bijna door de voorraad parasols heen, maar na een oproepje op facebook zijn er al een aantal naar ons onderweg, zo fijn! Want ook de konijnen en katten maken er dankbaar gebruik van met het warme weer!

Kennen jullie Robje? Vorig jaar als lam gekomen bij me, nu al een grote en vooral lieve kerel en op de achtergrond zien jullie Vik!

Voor wie Robje niet kennen: https://stichtinghanna.nl/profiel-robje/